Het Geluk van Limburg, een familiekroniek getekend door de Limburgse mijnen

“Fantastisch dat we met deze voorstelling aandacht besteden aan een vergeten stukje Limburgse geschiedenis en bovenal aan de mensen die keihard ondergronds hebben gewerkt. Die mensen mogen we nooit vergeten en die hopen we te eren met deze voorstelling. Met deze hoofdrol als de grootvader van de familie keer ik voor een aantal maanden terug naar mijn dierbare Limburg.”

“Ik heb altijd gezegd dat als Servé Hermans me opnieuw zou vragen, ik direct ja zou zeggen. Met Het was Zondag in het Zuiden sprong ik letterlijk en figuurlijk in het diepe en beleefde ik een prachtige tijd. Deze hoofdrol biedt me de kans om terug te keren naar Limburg, iets waar ik enorm naar uitkijk.”

“Met veel plezier en trots ga ik weer samenwerken met Toneelgroep Maastricht en Servé Hermans. Na twee fijne (regenachtige) zomers in Tegelen, ga ik nu ondergronds in Kerkrade. Met een prachtig, soms schrijnend verhaal over de mijnen. Nu ik aan het researchen ben, schrik ik van de heftigheid van wat zich daar diep in de aarde afspeelde. Maar meer nog bewonder ik wat Limburg toen, en vandaag, zo mooi maakt; saamhorigheid.”

“Als Servé belt, zeg ik ‘ja’. Zo simpel is het. Toneelgroep Maastricht daagt me uit en vertelt verhalen die ertoe doen. Ik heb nu meermaals mogen ervaren hoe bijzonder het is om die te vertellen op de plek waar het z’n wortels heeft. Ik ben trots deel te zijn van dit eerlijke eerbetoon aan de mijnstreek. Ik kijk er enorm naar uit Limburg weer even mijn thuis te mogen noemen.”

“Hou jij ze arm, hou ik ze dom”

“Dat ik hier in Zuid-Limburg ben, komt door mijn vader. Hij is vanuit Polen naar Nederland gekomen om als koempel ondergronds in de mijnen te gaan werken. Daardoor kon hij zijn gezin een beter leven geven. Dat ik in Het Geluk van Limburg de immigrant mag spelen en dus figuur mag staan voor deze groep Limburgers vind ik een hele grote eer. Eigenlijk is de cirkel rond, ik ben mijn vader geworden. En dat met mijn achternaam Szarkowicz, Limburgser kan toch niet?”